Dertig kinderen zaten om mij heen verzameld. Ik leg uit dat dit niet de eerste beste leraren zijn waar ze deze stage les van krijgen. Deze docenten geven demonstraties over de hele wereld. Grote ogen kijken mij aan. Als ik vraag: hoe leer je aikido eigenlijk? Een meisje links achter mij reageert voorzichtig en zachtjes: de leraar doet het voor en dan doen wij het na. Inderdaad, beloon ik haar. Wij kijken naar een beeld van de leraar en daarom is het zo belangrijk dat jullie naar de docenten kijken die deze stage geven. Het behoren tot de beste die er zijn in Nederland. Dat meen ik ook. Ze hebben allemaal een prachtige eigen stijl. Ze staan mooi laag en hebben een stevige aikido uitstraling. René neemt de les over en vraagt de kinderen, die weer keurig op de achterste rij in seiza zitten, of ze weten wat een stok is? Wie heeft er nog nooit gewerkt met een stok? Iedereen wel. Mooi. De jonge aikido docent laat iedereen een stok pakken en vraagt of ze in een halve maan om hem heen willen komen staan. Het enthousiasme van René werkt aanstekelijk op de energie van de kinderen. Dan krijgen ze een hele warming up met stok. René praat ze er doorheen, het is haast gezellig: korte aanwijzingen, dan weer wat anekdotes, tips wat je moet doen. We gaan beginnen. Eerst naar voren leren steken met de stok naar de buik van een ander. Luidkeels met zijn allen tegelijk. Als de aikido leraar harder gaat tellen, gaan de kinderen automatisch harder mee met hun kiai. De ouders aan de kant maken filmpjes en genieten zichtbaar van deze kleine aikidoka.
Dan leren mikken met de stok. De docent houdt de stok verticaal in de lucht en een leerling probeert deze te raken. Eerst wat afstand, dan naar voren springen en de stok vooruit. Valt niet mee natuurlijk want je hebt maar ongeveer een centimeter raakvlak. Ze vinden het geweldig. Vier keer de een en dan de ander. Dan de stok laten slingeren, nogmaals om het moeilijker te maken. Het zijn weliswaar speelse vormen, maar geweldig voor de ontwikkeling van de motoriek. Ze hebben niet eens in de gaten wat ze allemaal aan vaardigheden leren. Zo moet het ook. Een van de kinderen raakt de stok van zijn partner vol en deze vliegt door de lucht: yes, yes, yes, gilt ze verheugd uit. Dan een hele grote cirkel en iedereen de stok voor zijn buik op de grond. Op commando van de leraar schuiven ze een plaats op en moeten ze de stok van de buurman of buurvrouw vangen voor deze op de grond valt. Reactie en snelheid. Als professionele atleten staan ze telkens alsof ze in de startblokken staan zo serieus. Zo de spieren zijn los en de kinderen zijn vertrouwd met de stok. Nu tijd voor het serieuzere werk. Ribal wordt voor de klas gevraagd met René. Moet ik je raken, vraagt hij hardop? Nou nee, zegt de docent, ik wil graag dat je me mist! Er wordt om hard om gelachen in de zaal. Als je te dichtbij komt dan ziet de ander er bang uit. René doet het overdreven voor. Dan moet je meer afstand nemen. Het is duidelijk. Iedereen aan de slag in groepjes van twee. Was je bang, vraag Lisa aan Job. Die kijkt stoer, maar antwoordt eerlijk: ja, een beetje wel. Er wordt goed op de veiligheid gelet dat ze elkaar niet raken.
Dan de stokken even aan de kant. Naar een aikido techniek: katate dori kokyu nage. Hand op de knie, hoedje op en hoedje af. Als de kinderen dat geoefend hebben, wordt de volgende stap dat de kinderen hun wang op de elleboog van de tori moeten leggen. Je moet altijd kijken waar de ander is, en nog belangrijker: je kunt voelen wanneer je moet vallen. Lijnie loopt rond en biedt de kinderen aan om met haar te werken. Ze mogen haar op de grond gooien en dat is natuurlijk fantastisch. Wie is de baas? René kijkt om zich heen als een ander kindje hem vastpakt. Als baas mag je bepalen waar je uke gooit, legt hij uit. Hij laat uke een tijdje lopen met de wang tegen zijn elleboog en werpt deze ineens op de grond. Als dit allemaal redelijk gaat, gaan we weer terug naar de stok. Nu na het steken met de stok naar de buik van je partner, erlangs lopen en dat de aikido techniek toepassen met hoedje op hoedje af. Aan de kant zijn de meeste ouders verbaasd dat de kinderen in zo’n korte tijd met een wapen kunnen werken en dan ook nog een techniek. Hele gestructureerde lesopbouw maakt dat natuurlijk mogelijk. Dan vraagt René iemand voor de klas om met hem samen te werken aan het laatste spel. Hij legt de jo op de grond, en tikt ertegen als ware het een biljartkeu. De liggende jo schiet vooruit. René snel naar voren met shikko en het jongetje moet de stok zo snel mogelijk weer klaarleggen. En dan zo samen naar de overkant. Daar was niet veel uitleg bij nodig. Iedereen had gelijk de smaak te pakken en ze renden naar de overkant om te beginnen. Tongetje eruit en pang! Struikelend snel naar voren en pang…
Om 11:30 uur een wisseling met de kinderen van 12 jaar en ouder. Iets rustiger was het nu: twintig kinderen. Het tempo gaat hier razendsnel en het gaat er een stuk strakker aan toe. Het schijnt een fanatieke en hechte groep te zijn. De kern wordt steeds groter. Straks gaan ze met zijn allen naar Roemenië. Ze hadden eerder al een meet&greet met een belangrijke aikido leraar in Japan. Iedereen kan zich opgeven om mee te doen met de Jeugd Talenten Stage van Aikido Nederland. De sfeer is gelijk ook een stuk serieuzer en de oefeningen en technieken complexer. De stokken kruizen in de lucht, naar achteren, stoten naar voren richting de buik en elkaar laten raken. De leraar: het is niet de bedoeling dat straks met stempels op je buik naar huis gaat, maar wel goed om contact te maken. Er wordt hard gewerkt door de deelnemers. Een prachtige wering waar je met de stok zowel je hoofd als je knie moet beschermen: de stok schuin boven je hoofd in een diagonale lijn naar beneden. Op commando loopt René de kata met ze af. Dan neemt Lijnie de les over en schakelt naar een werptechniek. ‘Stap uit en pak de stok vast. Als deze de aanvaller de stok te vast houdt, dan trek je er weer aan en stuur je uke de andere kant op.’ Ze laat het zien met een jeugd leerling en deze rolt keurig voorover weg. Scherpte en alertheid wil deze docente graag zien.’ Wees ook trots op jezelf, geeft ze de groep terug. ‘Denk na: wat kan beter en wat neem ik van vandaag mee voor mezelf? Aikido is een krijgskunst, maar ook een weg. Een lange kromme weg met veel dingen om te leren. Sommige zijn spannend, je krijgt er een mooiere houding van, een betere conditie en zelfvertrouwen. Erg leuk dat Ronnie, Lijnie en René namens Aikido Nederland bij ons zijn geweest. Hartelijk dank!
Dertig kinderen zaten om mij heen verzameld. Ik leg uit dat dit niet de eerste beste leraren zijn waar ze deze stage les van krijgen. Deze docenten geven demonstraties over de hele wereld. Grote ogen kijken mij aan. Als ik vraag: hoe leer je aikido eigenlijk? Een meisje links achter mij reageert voorzichtig en zachtjes: de leraar doet het voor en dan doen wij het na. Inderdaad, beloon ik haar. Wij kijken naar een beeld van de leraar en daarom is het zo belangrijk dat jullie naar de docenten kijken die deze stage geven. Het behoren tot de beste die er zijn in Nederland. Dat meen ik ook. Ze hebben allemaal een prachtige eigen stijl. Ze staan mooi laag en hebben een stevige aikido uitstraling. René neemt de les over en vraagt de kinderen, die weer keurig op de achterste rij in seiza zitten, of ze weten wat een stok is? Wie heeft er nog nooit gewerkt met een stok? Iedereen wel. Mooi. De jonge aikido docent laat iedereen een stok pakken en vraagt of ze in een halve maan om hem heen willen komen staan. Het enthousiasme van René werkt aanstekelijk op de energie van de kinderen. Dan krijgen ze een hele warming up met stok. René praat ze er doorheen, het is haast gezellig: korte aanwijzingen, dan weer wat anekdotes, tips wat je moet doen. We gaan beginnen. Eerst naar voren leren steken met de stok naar de buik van een ander. Luidkeels met zijn allen tegelijk. Als de aikido leraar harder gaat tellen, gaan de kinderen automatisch harder mee met hun kiai. De ouders aan de kant maken filmpjes en genieten zichtbaar van deze kleine aikidoka.
Dan leren mikken met de stok. De docent houdt de stok verticaal in de lucht en een leerling probeert deze te raken. Eerst wat afstand, dan naar voren springen en de stok vooruit. Valt niet mee natuurlijk want je hebt maar ongeveer een centimeter raakvlak. Ze vinden het geweldig. Vier keer de een en dan de ander. Dan de stok laten slingeren, nogmaals om het moeilijker te maken. Het zijn weliswaar speelse vormen, maar geweldig voor de ontwikkeling van de motoriek. Ze hebben niet eens in de gaten wat ze allemaal aan vaardigheden leren. Zo moet het ook. Een van de kinderen raakt de stok van zijn partner vol en deze vliegt door de lucht: yes, yes, yes, gilt ze verheugd uit. Dan een hele grote cirkel en iedereen de stok voor zijn buik op de grond. Op commando van de leraar schuiven ze een plaats op en moeten ze de stok van de buurman of buurvrouw vangen voor deze op de grond valt. Reactie en snelheid. Als professionele atleten staan ze telkens alsof ze in de startblokken staan zo serieus. Zo de spieren zijn los en de kinderen zijn vertrouwd met de stok. Nu tijd voor het serieuzere werk. Ribal wordt voor de klas gevraagd met René. Moet ik je raken, vraagt hij hardop? Nou nee, zegt de docent, ik wil graag dat je me mist! Er wordt om hard om gelachen in de zaal. Als je te dichtbij komt dan ziet de ander er bang uit. René doet het overdreven voor. Dan moet je meer afstand nemen. Het is duidelijk. Iedereen aan de slag in groepjes van twee. Was je bang, vraag Lisa aan Job. Die kijkt stoer, maar antwoordt eerlijk: ja, een beetje wel. Er wordt goed op de veiligheid gelet dat ze elkaar niet raken.
Dan de stokken even aan de kant. Naar een aikido techniek: katate dori kokyu nage. Hand op de knie, hoedje op en hoedje af. Als de kinderen dat geoefend hebben, wordt de volgende stap dat de kinderen hun wang op de elleboog van de tori moeten leggen. Je moet altijd kijken waar de ander is, en nog belangrijker: je kunt voelen wanneer je moet vallen. Lijnie loopt rond en biedt de kinderen aan om met haar te werken. Ze mogen haar op de grond gooien en dat is natuurlijk fantastisch. Wie is de baas? René kijkt om zich heen als een ander kindje hem vastpakt. Als baas mag je bepalen waar je uke gooit, legt hij uit. Hij laat uke een tijdje lopen met de wang tegen zijn elleboog en werpt deze ineens op de grond. Als dit allemaal redelijk gaat, gaan we weer terug naar de stok. Nu na het steken met de stok naar de buik van je partner, erlangs lopen en dat de aikido techniek toepassen met hoedje op hoedje af. Aan de kant zijn de meeste ouders verbaasd dat de kinderen in zo’n korte tijd met een wapen kunnen werken en dan ook nog een techniek. Hele gestructureerde lesopbouw maakt dat natuurlijk mogelijk. Dan vraagt René iemand voor de klas om met hem samen te werken aan het laatste spel. Hij legt de jo op de grond, en tikt ertegen als ware het een biljartkeu. De liggende jo schiet vooruit. René snel naar voren met shikko en het jongetje moet de stok zo snel mogelijk weer klaarleggen. En dan zo samen naar de overkant. Daar was niet veel uitleg bij nodig. Iedereen had gelijk de smaak te pakken en ze renden naar de overkant om te beginnen. Tongetje eruit en pang! Struikelend snel naar voren en pang…
Om 11:30 uur een wisseling met de kinderen van 12 jaar en ouder. Iets rustiger was het nu: twintig kinderen. Het tempo gaat hier razendsnel en het gaat er een stuk strakker aan toe. Het schijnt een fanatieke en hechte groep te zijn. De kern wordt steeds groter. Straks gaan ze met zijn allen naar Roemenië. Ze hadden eerder al een meet&greet met een belangrijke aikido leraar in Japan. Iedereen kan zich opgeven om mee te doen met de Jeugd Talenten Stage van Aikido Nederland. De sfeer is gelijk ook een stuk serieuzer en de oefeningen en technieken complexer. De stokken kruizen in de lucht, naar achteren, stoten naar voren richting de buik en elkaar laten raken. De leraar: het is niet de bedoeling dat straks met stempels op je buik naar huis gaat, maar wel goed om contact te maken. Er wordt hard gewerkt door de deelnemers. Een prachtige wering waar je met de stok zowel je hoofd als je knie moet beschermen: de stok schuin boven je hoofd in een diagonale lijn naar beneden. Op commando loopt René de kata met ze af. Dan neemt Lijnie de les over en schakelt naar een werptechniek. ‘Stap uit en pak de stok vast. Als deze de aanvaller de stok te vast houdt, dan trek je er weer aan en stuur je uke de andere kant op.’ Ze laat het zien met een jeugd leerling en deze rolt keurig voorover weg. Scherpte en alertheid wil deze docente graag zien.’ Wees ook trots op jezelf, geeft ze de groep terug. ‘Denk na: wat kan beter en wat neem ik van vandaag mee voor mezelf? Aikido is een krijgskunst, maar ook een weg. Een lange kromme weg met veel dingen om te leren. Sommige zijn spannend, je krijgt er een mooiere houding van, een betere conditie en zelfvertrouwen. Erg leuk dat Ronnie, Lijnie en René namens Aikido Nederland bij ons zijn geweest. Hartelijk dank!
